استفاده از گیاهان چینی برای درمان پسوریازیس در غرب با داشتن شواهد بالینی ناچیز برای استفاده از آن‌، یک روش درمانی جایگزین تلقی می‌شود. اما‌، برای میلیارد نفر که در چین زندگی می‌کنند‌، داروهای سنتی‌ مانند شنگ دی هوانگ‌، دیانگ چینگ‌، جین کیان کائو جین و بای هوآ او شئ کائو‌ گزینه‌های اصلی برای درمان این بیماری پوستی محسوب می‌شوند.

اگرچه بسیاری از مردم با توجه به عوارض جانبی متوترکسات و سوریاتان (آسیترتین) می‌خواهند از رویکرد "طبیعی" تری در مورد پسوریازیس استقبال کنند‌، اما استفاده از طب سنتی چینی موافقان و مخالفانی دارد.

 رویکرد درمان پسوریازیس

شیوه برخورد پسوریازیس در طب سنتی چین (TCM) با نحوه تشخیص و درمان آن در غرب تفاوت اساسی دارد. گفته می‌شود که پسوریازیس‌، که در فرهنگ سنتی چین به عنوان بای بی شناخته می‌شود‌، توسط "عوامل بیماری زای گرما" ایجاد می‌شود که باعث قرمزی مشخصه پوست می‌شود.‌ با پیشرفت بیماری‌، اعتقاد بر این است که "خشکی" خون و "رکود" باعث ایجاد خارش‌، ناراحتی و تشکیل پلاک‌های پوسته‌ای می‌شود که نمونه آن اختلال خود ایمنی است.

از آنجا که TCM عمدتاً مبتنی بر احساس و تجربه شخصی است‌، درمان‌های توصیه شده می‌توانند از یک پزشک به پزشک دیگر متفاوت باشند. بر خلاف طب غربی‌، داروهای TCM چندان عامل درمان این بیماری نیستند بلکه عدم تعادل را که باعث ایجاد شرایطی مانند گرما‌، خشکی و رکود می‌شود‌، اصلاح می‌کنند.

درمان‌های TCM اغلب مخلوط و مطابقت دارند تا عدم تعادل فرد را هدف قرار دهند. اگر نگرانی اصلی گرمای خون باشد‌، گیاهانی که "گرما را پاک می‌کنند" بیشتر از گیاهان مورد استفاده برای رفع رکود یا خشکی استفاده می‌شوند. در حالی که اثر TCM در درمان پسوریازیس تا حد زیادی ثابت نشده است‌، برخی از یافته‌های‌ امیدوار کننده وجود دارد.

 کیان کائو جین

Qian cao gin نام چینی گیاه علف گلی (Rubix rubiae) است. اعتقاد بر این است که دارای خواص خنک کننده خون و ضد پرولیفراتیو است که در صورت جلوگیری از ایجاد پلاک‌های پسوریازیس‌، ممکن است باعث تعدیل شود.

در میان تعدادی از تحقیقات اولیه‌، یک مطالعه در سال ۲۰۱۲ در مجله Ethnopharmacology "بدون شک" اثر ضد پسوریازیس R. rubiae در بافت انسان را تأیید کرد. در تحقیقات خود‌، دانشمندان نشان دادند که عصاره حاوی R. rubiae به طور قابل توجهی ازدیاد تکثیر سلول‌های پوستی کشت را معتدل می‌کند و این یک مدل برای تولید دارو است.

اگرچه امیدوار کننده است‌، با توجه به اینکه مطالعات آزمایشگاهی روی بافت‌ها به ندرت به همان تأثیر در خود انسان تبدیل می‌شود‌، نتایج اندکی را محقق می‌دانند. نه تنها شواهد کمی وجود دارد که عصاره‌ای از این دست مثر باشد‌، اما راهی برای دانستن میزان ایمنی آن در دوز موثر وجود ندارد. علاوه بر این‌، مطالعه تأثیر سمیت کبدی ذاتی بسیاری از داروهای گیاهی چینی را نادیده گرفت. یک مطالعه در سال ۲۰۱۵ در Annals of Hepatology 28 گیاه محبوب چینی را شناسایی کرد که می‌توانند باعث آسیب کبدی‌، گاهی اوقات شدید شوند. نگرانی در مورد مسمومیت کبدی در تحقیقات قبلی از ایتالیا‌، که R. rubiae را به عنوان یکی از گیاهان TCM ذکر شده است که در هنگام استفاده بیش از حد باعث هپاتیت حاد می‌شود‌، تکرار شد.

چینگ دای

چینگ دائی‌، که در غرب با عنوان indigo naturalis شناخته می‌شود‌، گیاهی است که به نظر می‌رسد دارای خواص پاک کنندگی گرما و همچنین اثرات ضد تکثیری و ضدالتهابی است. یک بررسی ۲۰۱۲ در Archives of Dermatology گزارش داد که استفاده موضعی از qing dai پس از هشت هفته می‌تواند پوسته پوسته شدن‌، خارش و قرمزی را در افراد مبتلا به پسوریازیس بهبود بخشد.

اگرچه اقدامات مورد استفاده محققان (عکس‌های مقایسه‌ای و نه نمرات PASI که معمولاً در تحقیقات پسوریازیس استفاده می‌شود) بسیار ذهنی بود‌، اما کمتر از ۶۹٪ ضایعات مورد نظر کاملاً پاک شدند.

عوارض جانبی‌، به طور عمده خارش و تحریک پوست‌، به طور کلی خفیف بود. تنها نقطه ضعف عمده درمان، رنگ آبی عمیق پماد بود که باعث شد استفاده از آن در صورت یا پوست در معرض دید غیرعادی باشد. دیگران شکایت داشتند که این لباس آنها را برای همیشه لک می‌کند.

شنگ دی هوانگ

Sheng di huang ریشه گیاه روباه چینی (Radix rehmanniae) است. این یکی از رایج ترین داروهای TCM است که برای پسوریازیس مورد استفاده قرار می‌گیرد‌، اعتقاد بر این است که دارای خواص خنک کننده قوی خون و تسکین دهنده درد ناشی از رطوبت باد است (یکی از خواصی که مانع qi می شود).

یک مطالعه در سال ۲۰۱۳ از بیمارستان عمومی پکن گزارش داد که عصاره R. rehmanniae که در موش ها استفاده می شود ، تولید گلوتاتیون پوست را هنگامی که با نور ماورا بنفش (UV) استفاده می‌شود‌، افزایش می دهد. گلوتاتیون یک آنتی اکسیدان است که در بسیاری از مکمل های سلامتی استفاده می‌شود و اعتقاد بر این است که دارای خواص ضد پیری می‌باشد.

طرفداران معتقدند که این تأثیرات می‌تواند برای افراد مبتلا به پسوریازیس مفید باشد‌ اگرچه نحوه آن مشخص نیست. همانطور که با جین کیان کائو‌، شنگ دی هوانگ در صورت استفاده بیش از حد ، احتمال سمیت کبدی را دارد.

بای هوآ She She Cao

Bai hua she she cao گیاهی است که در غرب به علف سوزن مار (Herba hedyotis) معروف است. اعتقاد بر این است که مانند سایر گیاهان TCM دارای خواص قوی خنک کنندگی خون است.

مطالعات لوله آزمایش همچنین نشان داده است که bai hua she she cao قادر به کاهش ترکیبات التهابی مرتبط با پسوریازیس و سایر بیماری‌های التهابی مانند فاکتور نکروز تومور-آلفا (TNF-a) و اینترلوکن -۶ (IL6) است. اینکه آیا ممکن است همین اثر در انسان رخ دهد‌، مشخص نیست. استفاده بیش از حد از bai hua she she cao نه تنها ممکن است باعث آسیب کبدی شود بلکه عملکرد کلیه را مختل می‌کند.

کلمه‌ای از ویلول

در حال حاضر‌، تأیید استفاده از TCM برای درمان پسوریازیس خیلی زود است. اگر تصمیم دارید از گیاهان سنتی چینی برای درمان پسوریازیس استفاده کنید‌، پزشک را در جریان بگذارید. به این ترتیب‌، پزشک می‌تواند آنزیم‌های کبد و عملکرد کلیه را کنترل کرده و هرگونه عوارض جانبی یا تداخلات دارویی را قبل از جدی شدن آنها شناسایی کند.